تجربه زندگی عشایری همراه با گردشگران خارجی- Nomadic life experience with foreign tourists

سلام. یکی از اصول احیا یا ساخت خانه های بوم گردی استفاده از مصالح یا وسایل بومی محل هست. برا ساخت دیواره کومه ها، از سنگ استفاده شده و به اجبار برای استحکام بهتر دیواره و سقف، از میله های آهنی استفاده می‌شود اما مخفی خواهد شد تا نمای بومی خانه را به هم نزند. برای پوشش سقف کومه ها هم از گرز یا همون پیش (برگ بلند نخل) که بومی روستای باچان هست، استفاده خواهد شد. در استان‌های جنوبی کشور مثل هرمزگان و بوشهر، از چیدن کنار هم و بافتن پیش نخل، دست ساخته هایی درست می گردد که سوند (sevend) نامیده می‌شود و این کار را سوندبافی'>بافی می‌گویند. سوندبافی همانند چیق بافی ما قشقایی ها هست با این تفاوت که در چیق بافی، از نِی و در سوندبافی از پیش یا گرز نخل استفاده می‌شود. سوند را اغلب برای پوشش سقف خانه ها استفاده می‌کنند. اگرچه سوند بافی در روستای باچان رایج نیست اما از گذشته برای سقف گله دانی ها، انباری ها و بعضا برای سقف خانه ها، از گرز نخل استفاده می‌شده است که البته در صورت بافتن پیش ها (به صورت سوند یا چیق) نظم خوبی به شکل سقف خواهد داد. برای رعایت اصول ساخت خانه های بومی، برای سقف کومه ها از سوند استفاده خواهد شد. سوند بافی در هرمزگان مراحل سوند بافی تجربه زندگی عشایری همراه با گردشگران خارجی- Nomadic life experience with foreign tourists...

لکّو بنه (Lockoo bane) حلوای سنتی عشایر جشنی در شهرستانهای ارسنجان و سرچهان در شمال استان فارس است. این حلوا از ترکیب بنه (پسته وحشی) با شکر، خرما یا عسل تهیه می‌گردد.ابتدا بنه را آسیاب و سپس الک می‌کنند تا مغز آن جدا شود. مغزهای جدا شده را درون سینی آلمینیومی یا رویی روی اجاق با آتش ملایم، اندکی گرم و در همین حین، شیرینی حلوا (شکر یا عسل یا خرما) را اضافه و کمی آب روی آن پاشیده می‌شود. مخلوط تهیه شده را هم می‌زنند و سپس از روی آتش برداشته و به اندازه کافی ورز می دهند تا حلوا به روغن بیفتد (بنه دارای مغزی روغنی است که با گرما روغن پس می دهد) سپس به اندازه دلخواه گرده گرده کرده، درون ظرف و در فریز نگهداری میکنند و به مرور مصرف می‌شود(توصیه: حلوا درون پلاستیک سربسته در فریز قرارداده شود تا بو نگیرد). این حلوا، بسیار مقوی است و موجب تقویت قوا و سیستم ایمنی بدن می گردد و درمان خوبی برای کم خونی است.  تجربه زندگی عشایری همراه با گردشگران خارجی- Nomadic life experience with foreign tourists...

سلام. قبلا باچون یا همون باچان خودمون (که در اداره ثبت هم با همین نام ثبت شده)، را در مسیر میراث جهانی ساسانی می نامیدم چون در مسیر اصلی و تاریخی شهرها و مراکز بزرگ ساسانی فیروزآباد، فراشبند و کازرون قرار داشت و آثاری داشت که فکر می‌کردم، مراکز بین راهی تاریخی باشد، اما اکنون باچان عزیز به عنوان شهری بزرگ و تاریخی دوره های هخامنشی و ساسانی به جهانیان شناسانده شده است. به نوبه خودم از تلاش‌های همه عزیزان میراث فرهنگی به خصوص آقای پارسا قاسمی دکتری باستان شناسی، تشکر میکنم.از گذشته ها، اقوام ما در کنار این آثار تاریخی زیسته و به اهمیت آن پی برده بودند اما چون اطلاعات تاریخی مناسبی نداشتند و یا به مراکز فرهنگی و باستان شناسی دسترسی نزدیک نداشتند، نتوانسته بودند آن را به جهانیان بشناسانند اما نام این آثار سینه به سینه گشته و برای ما تعریف شده بود. آثاری که خیلی از آنها به مرور زمان و به دلیل توجه نشدن لازم، در حال تخریب بودند. اما تحقیقی به جهانیان عرضه شد که نشان از بزرگی و اهمیت آثار تاریخی دشت باچون و بنی قطار دارد. شاید این بزرگی مرهون چشمه سارهای بزرگ باچان که از زمان هخامنشیان، آن را به دشت باچون رسانده بودند، باشد که آثار جوی‌های سنگ و ساروجی آن در جای جای دشت باچون، قابل مشاهده است. نتایج مطالعات مقدماتی این محوطه مهم در مجله Historia i swiat, Siedlce  توسط پارسا قاسمی، رضا نوروزی، عزیز رضایی، مصیب امیری و ابراهیم قزلباش منتشر شده و از لینک زیر قابل دانلود است.  https://czasopisma.uph.edu.pl/index.php/historiaswiat/article/view/1690توصیحات تکمیلی این موضوع با تصاویر مربوطه، از نشانی اینترنی مطلب بعدی، قابل دسترسی و مشاهده است. کشف شهری بزرگ از دوره ساسانی در با تجربه زندگی عشایری همراه با گردشگران خارجی- Nomadic life experience with foreign tourists...